ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...

Ανδρέας Τρικωμίτης – Ποιος είναι ο Κύπριος «Iron Man» που μας κάνει περήφανους (Pics)

Διαπρέπει στο MMA, κατακτώντας τον ένα τίτλο, μετά τον άλλο

Επιμέλεια: Γιάννος Λύτρας

Ο Κύπριος, Ανδρέας Τρικωμίτης, διαπρέπει στο εξωτερικό, καθώς επέλεξε να ασχοληθεί με ένα άθλημα που δεν ευδοκιμεί στην Κύπρο: το MMA (Mixed Martial Arts). Παρά το ότι προέρχεται από ένα νησί όπου το εν λόγω άθλημα τώρα αρχίζει να κάνει δειλά-δειλά την εμφάνισή του, ο Ανδρέας καταφέρνει να κατακτά τον ένα τίτλο μετά τον άλλο, στην Βρετανία.

Στην συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό MAN, ο Ανδρέας Τρικωμίτης μιλά για το ερέθισμα που τον οδήγησε στο να ασχοληθεί με το συγκεκριμένο άθλημα, για τις αμέτρητες διακρίσεις του, αλλά και για τις θυσίες που κάνει, ώστε να είναι σήμερα ο κάτοχος του σημαντικότερου τίτλου στο ΜΜΑ, σε ημιεπαγγελματικό επίπεδο.

Αρχικά, ο Ανδρέας ξεκίνησε να ασχολείται με το Judo, από την ηλικία των μόλις 4 ετών. Πηγή έμπνευσης γι’ αυτόν ήταν ο παππούς του, Ανδρέας Τρικωμίτης, ο οποίος ήταν πρωταθλητής και αήττητος στην Ελληνορωμαϊκή πάλη. Παράλληλα, ο μικρός, τότε, Ανδρέας ξεκίνησε να ασχολείται και με την ενόργανη γυμναστική. Οι καθημερινές προπονήσεις και στα δύο αθλήματα, οδήγησαν σε μεγάλες διακρίσεις, τόσο στην Κύπρο, όσο και στο εξωτερικό.

 

Από το Judo, στο MMA
Η μεταπήδηση στις Μικτές Πολεμικές Τέχνες, έγινε όταν οι αλλαγές στο άθλημα του Judo δεν τον ικανοποίησαν. Αν και γνώριζε το ότι στο MMA μόνο στο εξωτερικό θα μπορούσε να ανελιχθεί και να επιτύχει, έκανε την μετάβαση, καθώς οι κανόνες στο Judo είχαν αλλάξει, αλλά ο ίδιος δεν θέλησε να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο αγωνιζόταν τόσα χρόνια.

Η απαρίθμηση των διακρίσεών του, πραγματικά, «ζαλίζει»:
Από πολύ μικρή ηλικία και για σειρά ετών ήμουν πρωταθλητής Κύπρου στο Judo σε διάφορες κατηγορίες και εκπροσώπησα την Κύπρο στο εξωτερικό σε παγκόσμιο και πανευρωπαϊκό επίπεδο με επιτυχία και επιπλέον συμμετείχα στην Ολυμπιάδα Νέων. Παράλληλα ανακηρύχθηκα πρωταθλητής Κύπρου στην ενόργανη γυμναστική το 2001 και 2002.

Το 2013 έλαβα μέρος σε μια πολύ μεγάλη διοργάνωση M.M.A όπου ήμουν ο κύριος Αγώνας του ημιεπαγγελματικού και κατάφερα να κερδίσω ένα πολύ σπουδαίο και πολύ δυνατό Άγγλο αθλητή. Αυτή η νίκη μου έδωσε την ευκαιρία να αγωνιστώ το 2014 ενάντια στο νούμερο ένα στην κατάταξη αθλητή του MMA στην Αγγλία. Ο αγώνας πήρε μέρος λίγους μήνες αργότερα και μετά από μήνες απίστευτα σκληρής δουλειάς και προετοιμασίας κατάφερα να νικήσω τον καλύτερο αθλητή της χρονιάς μου. Ο συγκεκριμένος αγώνας σχολιάστηκε πολύ στο χώρο του M.M.A και η αιτία ήταν οι εντυπωσιακές λαβές του Judo που χρησιμοποίησα ενάντια στον αντίπαλο μου και συγκεκριμένα την τεχνική του‘’Kata Guruma’’ που χρησιμοποιήθηκε από εμένα για πρώτη φορά στην ιστορία του M.M.A. Ακολούθως η διοργάνωση μου απένεμε το βραβείο του καλύτερου αγώνα της νύχτας και το ψευδώνυμο «Judo Bad Man».

Τον Νοέμβριο του 2015 κέρδισα το Title Elimination Fight και το βραβείο του καλύτερου αγώνα της βραδιάς για ακόμη μία φορά ενάντια σε ένα από τους πιο κορυφαίους Άγγλους του αθλήματος. Στις 26/11/2016 αγωνίστηκα για τον πιο πολύτιμο τίτλο στο επίπεδο μου ενάντια στον πρωταθλητή Ιρλανδίας τον οποίο κέρδισα με ομόφωνη απόφαση, αφού επικράτησα και στους 5 γύρους ανακηρύχθηκα ως Νέος Πρωταθλητής Αγγλίας.

Μετά τον τελευταίο μου αγώνα που κέρδισα τον τίτλο αποφάσισα να αγωνιστώ σε επαγγελματικό επίπεδο. Είχα το επαγγελματικό μου ντεμπούτο στο Ηνωμένο Βασίλειο εναντίον ενός κορυφαίου αθλητή που ήταν αήττητος ημιεπαγγελματιας με πολύ καλές ικανότητες από τη Τσεχια. Κατάφερα μετά από πολλή σκληρή δουλειά να κερδίσω με καταστροφικό τρόπο.

Επιτυχία εικονική και πραγματική
Παρά το νεαρό της ηλικίας του, ο Ανδρέας Τρικωμίτης, ερωτηθείς για το πως διαχειρίζεται την επιτυχία, σε τόσο νεαρή ηλικία, δηλώνει πως η πειθαρχία και η σκληρή δουλειά, παίζουν καταλυτικό ρόλο. Την ίδια ώρα, όμως, αναφέρεται και σε αθλητές που επιλέγουν την εύκολη οδό, παλεύοντας με αθλητές χαμηλού επιπέδου, ή στήνοντας τέτοιους αγώνες. Όταν, όμως, έρχεται η ώρα για να παλέψουν με αθλητές υψηλότερου επιπέδου, «αποτυγχάνουν οικτρά».

«Χύνεται αίμα στην προπόνηση»
Οι στερήσεις που «αναγκάζεται» να υποστεί ο Ανδρέας, για να παραμένει στην καλύτερη δυνατή φυσική και αγωνιστική κατάσταση, καθημερινά, είναι μεγάλες. Όπως λέει ο ίδιος, «βιώνω μια αποξενωμένη ζωή κοινωνικά, λόγω της αφοσίωσης που χρειάζεται το άθλημα. Οι στερήσεις φυσικά δεν είναι κάτι άγνωστο για μένα, τις βιώνω από παιδί μέσα από τον Πρωταθλητισμό. Ένα παιδί του πρωταθλητισμού σίγουρα αναγκάζεται να κάνει διαφορετικό τρόπο ζωής γιατί αυτό απαιτεί για να πετύχεις».

Όσο για τις προπονήσεις, αυτές είναι ιδιαίτερα σκληρές και απαιτητικές: «Κυριολεκτικά, καθημερινά χύνεται αίμα στην προπόνηση, γιατί προπονούμαι με κάποιους από τους καλύτερους αθλητές του M.M.A. στην Ευρώπη και στον κόσμο, αφού σε μερικές από τις προπονήσεις μου αθλούμαι με αθλητές του UFC.».

Το πρόγραμμά του, σκληρό και... «αμείλικτο»: «Η ώρα 8 το πρωί ξεκινώ την πρώτη μου προπόνηση και τελειώνω στις 10 το βράδυ, την τελευταία μου. Ο συνδυασμός των προγραμμάτων μου συμπεριλαμβάνει 2 με 3 προπονήσεις την ημέρα, 5 με 6 φορές την βδομάδα. Η καθημερινότητα μου πραγματικά είναι σκληρή και για τους γύρω μου ουσιαστικά είμαι ένα άτομο απομονωμένο που ίσως γι’ αυτούς να μην υπάρχω. Δεν κοινωνικοποιούμαι καθόλου και αδιαφορώ για κάθε τι που δεν αφορά αυτό που κάνω. Με πολύ λίγα πρόσωπα, όπως την οικογένεια μου και την σύντροφο μου, έχω στενή επαφή. Συγκεκριμένα προπονούμαι σκληρά, κάνω διατροφή, και ξεκουράζομαι. Ουσιαστικά προσηλώνομαι στους στόχους μου».

«Περιορισμένες οι δυνατότητες στην Κύπρο»
Η Κύπρος βγάζει διαχρονικά καλούς αθλητές, λέει, τέλος, ο Ανδρέας Τρικωμίτης, ωστόσο, υστερεί σε υποδομές και προϋπολογισμούς. Αυτό, δεν βοηθά στην εξέλιξη των αθλητών, επισημαίνει. Ωστόσο, είμαστε Έλληνες, με σπουδαία παράδοση στον αθλητισμό, κάτι που για τον ίδιο αποτελεί ισχυρό κίνητρο: «Ένας σημαντικός λόγος που παλεύω ενάντιας στους καλύτερους αθλητές του κόσμου είναι για να τους αποδείξω ότι σαν έθνος μπορούμε να δώσουμε πολύ καλά δείγματα στο εξωτερικό και να τους υπενθυμίσουμε ότι δεν είμαστε άσημοι και αδύνατοι αλλά είμαστε εμείς που διοργανώσαμε τους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες και το Σπαρτιάτικο πνεύμα κυκλοφορεί ακόμα στις φλέβες μας. Πιστεύω προπονητές καλοί υπάρχουν αλλά δεν αρκεί μόνο να έχεις γνώσεις αλλά πρέπει να γνωρίζεις και το δρόμο προς την επιτυχία για να μπορείς να οδηγήσεις τον αθλητή σου σε αυτόν».

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS

Κοινωνία: Τελευταία Ενημέρωση

X
X