Γιώργος Λογίδης
Κάθε χρόνο και τα ίδια μπορεί να υποστηρίξει κάποιος. Κάθε χρόνο και χειρότερα είναι μάλλον το πιο σωστό. Γιατί η προκατάληψη ολοένα και μεγαλώνει, για την ακρίβεια γιγαντώνεται. Γιατί οι ξερόλες όλο και περισσότεροι γίνονται, αυτοί που γνωρίζουν τα πάντα περί προπονητικής, ιατρικής, νομικής και… σκοτεινού παρασκηνίου, γιατί ο λαϊκισμός υπερτερεί των επιχειρημάτων και των τεκμηρίων.
Και όσο οι αρμόδιοι, οι επαγγελματίες του χώρου, δεν αναλαμβάνουν ρόλο, απεναντίας και αναλόγως συμφερόντων, κάποιοι απ’ αυτούς, πολλές φορές στρατεύονται με τους απ’ έξω, η κατάσταση χειροτερεύει και είναι πλέον ανεξέλεγκτη.
Για όσους δεν βρίσκονται στην μεριά των οπαδών ή έχουν ξεφύγει από την κατηγορία αυτή, τα ντέρμπι που ακολουθούν και ειδικά τα μαζεμένα της δεύτερης φάσης, προκαλούν άγχος. Προκαλούν ανησυχία ως προς τι θα δούμε, τι θα ακούσουμε, με τι θα αναγκαστούμε να ασχολούμαστε για μέρες και πέραν από το καθαρά αγωνιστικό κομμάτι.
Γιατί είναι αμφίβολο αν οι μεγάλοι πρωταγωνιστές θα ανταποκριθούν στις απαιτήσεις και θα δικαιώσουν τις προσδοκίες συμπεριφερόμενοι με επαγγελματισμό. Γιατί είναι σχεδόν σίγουρο, πως οι χαμένοι δύσκολα θα αποδεχθούν το αποτέλεσμα, σχεδόν αδύνατο να δώσουν συγχαρητήρια στους νικητές και μάλλον σε τρίτους θα αποδώσουν τις ευθύνες της αποτυχίας.
Προκαλούν άγχος τα ντέρμπι που έρχονται, αντί αδημονίας για αγώνες που προβλέπονται συναρπαστικοί, που αναμένεται να κριθούν στις λεπτομέρειες και να κρίνουν τίτλους! Δεν υποστηρίζω πως αδικαιολόγητα προκύπτουν, σε κάποιες περιπτώσεις, αντιδράσεις, διαμαρτυρίες καθώς και αμφισβήτηση ενός αποτελέσματος ή της τελικής έκβασης στη διεκδίκηση ενός τίτλου.
Έχει ξεπεράσει, ωστόσο, κάθε όριο η προκατάληψη, η «σιγουριά» πως το αποτέλεσμα θα κριθεί εκτός γηπέδου και πέραν της όποιας αγωνιστικής παρουσίας των ομάδων. Έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο η βεβαιότητα πως ενδεχόμενη αποτυχία της δικής μας ομάδας έχει να κάνει με οτιδήποτε άλλο, εκτός από τα λάθη ή τις αδυναμίες των δικών μας παικτών, του δικού μας προπονητή ή έστω της ατυχίας ή της γκαντεμιάς μας.
Δύναμη και υπομονή να αντέξουμε. Έχουμε ακόμη πολλές αγωνιστικές μέχρι το τέλος και δεκάδες ντέρμπι υψηλού κινδύνου. Και ας μην μας ενοχλεί ο χαρακτηρισμός αυτός και ας μην τον χρησιμοποιούμε μόνο για αγώνες με πιθανότητα πρόκλησης επεισοδίων στο γήπεδο…
