Εδώ και αρκετό καιρό οι αντοχές της Ανόρθωσης δοκιμάζονται έντονα και ο αγώνας με την Αλκή δεν μας άλλαξε τη γενική εικόνα που έχουμε για την ομάδα του Ρόνι Λέβι. Νίκη χωρίς άγχος φέτος είναι είδος προς εξαφάνιση, καταγράφηκαν δυο σε 15 αγωνιστικές, αλλά όπως σωστά είπε ο Ισραηλινός τεχνικός καλύτερα νίκη με άγχος παρά μη νίκη.
Ο αγώνας με την Αλκή κύλησε στο πρώτο του μέρος με την Ανόρθωση να μην κυριαρχεί σαν εικόνα αγώνα όπως έκανε με τη Νέα Σαλαμίνα αλλά να έχει καλύτερες ιδέες γύρω από την περιοχή για να διασπάσει την αντίπαλη άμυνα. Με τη Σαλαμίνα έλειπε η δημιουργία, με την Αλκή έλειψε κυρίως η σωστή εκτέλεση σε μερικές μεγάλες ευκαιρίες. Όμως το γεγονός πως υπήρχαν καθαρές ιδέες υπήρξε τελικά καθοριστικός παράγοντας. Και δεν τις είχαν μόνο οι παίκτες, αλλά και ο πάγκος.
Ο Λέβι ήταν υποχρεωμένος να κάνει αλλαγές, αφού τρεις παίκτες που ξεκίνησαν με τη Σαλαμίνα απουσίαζαν. Ντουγκλάο, Γκάντσιεφ και Παλάνκα ήταν εκτός, ενώ η επιστροφή Καμαρά και Πράνιτς έφερε τον αριθμό των αλλαγών στις πέντε αφού έμειναν έξω Μπανταλόφσκι και Άλβες. Tον Καλό τον άφησε εκτός από δική του επιλογή.
Μετά το γκολ του Τιγκρουτζιά ενεργοποίησε το σχέδιο Β που όμως είχε μια υποσημείωση που ο Λέβι ήξερε. Ο Σισέ μετακινήθηκε στην κορυφή δίπλα στον Καμαρά, μπήκε ο Καλό αριστερά και ο Αράζ πήγε αριστερό μπακ. Με αυτό τον τρόπο βρήκε το 1-1 στο 73’: ο Σισέ κινείται κεντρικά, βρίσκει τον ευρισκόμενο αριστερά Καλό και αυτό τραβά παίκτες πάνω του και του επιστρέφει για να εκτελέσει. Το πλάνο λειτούργησε μέχρι εκεί όμως γιατί αναγκαστικά έπρεπε να βγει ο Πράνιτς. Η είσοδος του Άλβες επανέφερε στο άκρο τον Σισέ αλλά ο Ιβοριανός είναι ανέτοιμος και 90λεπτο δε βγάζει. Αυτό δημιούργησε πρόβλημα του οποίου η λύση ήταν μόνο μια με βάση τις επιλογές: Να βάλει τον Μπανταλόφσκι αριστερό μπακ για να επαναφέρει τον Αράζ εξτρέμ και να βγάλει το Σισέ. Είχε το καθαρό μυαλό να το κάνει ο Λέβι αυτό και τελικά δικαιώθηκε αφού ο Αζέρος του έδωσε τη νίκη.
Έπαιξε μπάλα από τον πάγκο ο προπονητής, έπαιξε και ο κόσμος που στο φινάλε «άναψε» και παρέσυρε και την ομάδα. Εκπαιδεύτηκαν και οι θαμώνες του «Παπαδόπουλος» να το πιστεύουν και να το περιμένουν προς το τέλος το γκολ και έτσι ξέρουν και πότε να σηκωθούν πάνω να σπρώξουν.
Σημειώνουμε, έτσι προς το τέλος γιατί είναι μικρός ακόμα, και κάτι για τον Αρτυματά. Ο 19χρονος πήρε ευκαιρία από το Λέβι μιας και έλειπε ο Ντουγκλάο και του έστειλε το μήνυμα να τον ξαναβάλει. Πάρα πολύ καλός με τη μπάλα στα πόδια ο μικρός σε παιχνίδι ανταγωνιστικό και διαχειρίστηκε καλά και το κομμάτι που ήταν και το πιο δύσκολο απέναντι σε γρήγορους παίκτες σαν αυτούς της Αλκής. Με αυτά που έδειξε, κατά τη γνώμη μας δεν πρέπει να υπάρχει συζήτηση για την τρίτη επιλογή στο κέντρο της άμυνας. Άμα λείπει ένας από τους Ντουγκλάο-Σίφο, ο αντικαταστάτης τους αξίζει να είναι ο Παναγιώτης.
Κλείνοντας ασφαλώς να σχολιάσουμε και τη δήλωση Λέβι πως ψάχνει να βρει τον τρόπο για να σκοράρει η ομάδα του πιο νωρίς στις ευκαιρίες που βρίσκει ώστε να μην αγχώνεται. Έχοντας δει τα περισσότερα παιχνίδια της Ανόρθωσης φέτος και με προσοχή κιόλας, το δικό μου συμπέρασμα το έβγαλα. Για να λύσει το πρόβλημα αυτό η «Μεγάλη Κυρία», πρέπει να ψάξει στην αγορά του Γενάρη. Οι νυν εργαζόμενοι στο «Αντώνης Καρράς» είναι όλοι φιλότιμοι και προσφέρουν, αλλά αυτό που λέμε «φονικό ένστικτο μπροστά στο αντίπαλο τέρμα» δεν το έχει κανείς τους. Ίσως ο Άλβες, αλλά κάποτε. Όχι πια. Μέχρι να βρει όμως, θα στηρίζει τον Καμαρά. Με Άρη, ΑΠΟΕΛ και Δόξα με αυτούς που έχει θα πάει. Μετά βλέπουμε.
